De PICC lijn is voor mij echt geniaal, aangezien het (in mijn ogen) onmogelijk werd om in m’n aderen te prikken. Toen het infuus werd gezet bij m’n eerste kuur, is er meerdere keren mis geprikt. Dat zou beteken dat het elke keer weer een strijd zou worden bij een nieuwe kuur, of bloed prikken. M’n aderen speelden elke keer weer verstoppertje. Zij hadden daar meer plezier in dan ik.

Waarom een Picc lijn?

In eerste instantie was dat niet de reden dat ik een PICC lijn kreeg. Tijdens een controle bij de oncoloog gaf ik aan dat het krijgen van contrast vloeistof ,tijdens m’n CT scan zo ontzettend pijn deed en er vaak mis werd geprikt. Op de afdeling Radiologie zelf werden de infusen  voor de scans geprikt. Daar waren geen opperprikkers. Omdat ik het zo vervelend vond om elke keer mis gepikt te worden, had de oncoloog op den duur voor mij geregeld dat m’n infusen voor de scans werden gezet op de afdeling dagopname. De mensen op de dagopname waren namelijk echte opperprikkers! 💪🏼 Ik zat daar veel chiller, meer ontspannen. Ze kwamen met warme kersenpitten of andere trucjes. Deze mensen hadden hier ook echt feeling voor, waardoor zij vaak in één keer goed zaten! 😍 Helden! Ik ging daar altijd weer opgelucht en met een lach weg.

Ondertussen was ik eigenlijk ook best wel bang geworden voor een CT scan, door die vloeistof! Ik geef toe dat ik dat nog steeds heb. Ik ben als de dood dat ik ooit weer een CT scan moet krijgen. De oncoloog kwam, na m’n controle, met het voorstel om een PICC lijn te plaatsen, zodat het contrast vloeistof daar doorheen zou gaan. Maar helaas… toen ik een scan kreeg werd mij verteld dat dat niet mogelijk was, want dan zou de PICC lijn knappen. Hier en daar op internetpagina’s van ziekenhuizen, lees ik dat ze wel gebruikt kunnen worden voor een CT scan. Er zal vast wel een reden voor zijn waardoor dat bij mij niet kon. De lijn die ik in ieder geval had, had een dunnere lijn dan de lijn die je krijgt bij een scan. De vloeistof zou met een bloedgang door de lijn gaan. Oké, dat was wel even een domper.

Maar goed, ondertussen was die lijn wel ontzettend handig voor andere dingen, zoals het krijgen van een chemokuur, of bloed prikken. Dat bloed prikken kon lekker op m’n ziekenhuiskamer en ik hoefde daar niet speciaal voor naar de bloedafname afdeling. De chemo ging er ook lekker doorheen, dikke prima toch?! Dat scheelde wel echt veel mis geprik, yeah!

Maar wat is dan zo’n Picc lijn?

Het is een infuus-lijn die werd geplaatst in een ader van m’n bovenarm. Die lijn werd aangesloten aan een groot bloedvat boven m’n hart. Hij bleef er ook voor een langere tijd in zitten, dus was het niet nodig om elke keer een nieuw infuus aangeprikt te krijgen.

Voordat ik m’n tweede kuur kreeg, werd eerst de PICC lijn gezet. Ik lag onder een röntgen apparaat en op een scherm kon ik mee kijken. Dat vond ik wel tof om te zien. Tijdens zo’n ingreep ben ik zo’n persoon die vragen gaat stellen, op de één of andere reden word ik daar rustig van. Ik val het personeel lastig met vragen als: Wat ga je nu doen? Waarom doe je dat? Waar is dat voor? Of ik benoem dingen die ik zie. Zo vond ik het erg grappig om op het scherm de gespjes te zien van m’n BH bandje. Wat ik nog steeds erg bijzonder vind, is dat de artsen op die afdeling vaak genoeg een PICC lijn zetten. Misschien moet ik het zien als ‘lopende band’ werk: een ingreep die ze meerdere keren per dag uitvoeren. Alsnog kwam het bij mij voor dat ze de eerste keer mis zaten. Zelfs met een röntgen apparaat! Echt, hoe dan?! Gelukkig werkten m’n aderen daarna wel mee, dus bleef het maar bij één keer 😜

Zo’n PICC lijn is best aanwezig. Er komt één slangetje uit m’n huid. Aan dat slangetje hangen 2 lijnen, een soort omgekeerde T-splitsing. De uiteindes/uitgangen van deze lijnen hebben lumen. Daaraan wordt een infuus op aangesloten, of er wordt bloed uit gehaald. Die lumen bungelen rond. Het is irritant en ook niet handig, met het risico dat ik ergens achter kan blijven hangen. Er zat een wit netje om m’n arm heen, zodat die lumen niet rond zouden bungelen. Het ziet er alleen super stom uit als je buiten met een wit netje om je arm zou lopen. Om die reden kreeg ik een vleeskleurige band, zodat het minder zou opvallen. Met de nadruk op minder, want het viel nog steeds op. Vooral toen het hartje zomer was en ik dus met korte mouwen over straat liep.

Douchen

Er waren veel voordelen aan zo’n PICC lijn (een oase van rust als het gaat om mis prikken), maar er zat ook een nadeel aan: douchen. Ik kon niet effe snel gaan douchen, want er mocht geen water komen bij die lijn. En met één arm in de lucht douchen, is geen succes. Althans, dat denk ik. Ik heb het nog nooit geprobeerd 😜  Om er voor te zorgen dat er geen water bij m’n lijn zou komen, werd m’n arm ingewikkeld met huishoudfolie. Dat werkte prima! Alleen het minder fijne was, dat ik daar wel hulp bij nodig had, aangezien het heel lastig was om dit bij mezelf te doen. Ik heb een paar keer geprobeerd om m’n eigen arm in te wikkelen met huishoudfolie, maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Dit zorgt er voor dat ik meer afhankelijk was van anderen, minder fijn.

Onderhoud Picc lijn

De lijn moest niet verstopt raken, anders kon er geen bloed meer uitgehaald worden of een kuur erin gestopt worden. Daardoor kwam elke week iemand van de thuiszorg langs om m’n lijn door te spoelen. Ik weet niet meer precies hoe dat zat, maar ik lees hier dat de lijn op slot werd gezet met heparine (antistollingsmiddel). Als ik het me goed herinner (ik vertrouw alleen m’n geheugen niet) werd m’n lijn doorgespoten met zout en afgesloten met heparine. De pleister op de opening werd ook elke week weer even vervangen. Het fijne aan de thuiszorg was ook dat zij mijn bloed eruit mochten halen, dat later onderzocht werd.

Verwijderen Picc lijn

Nadat ik m’n laatste kuur had, had ik de hoop dat de lijn er zo snel mogelijk uit mocht! Maar de artsen waren aan het nadenken of m’n lijn misschien handig was voor m’n operatie. De lijn zou hier handig zijn voor bloedafname en het krijgen van anesthesie. Later werd bekend dat ze dit niet gingen doen. Ook moest ik nog even wachten op de bloeduitslagen van de tussentijdse controles. Als die uitslagen nog niet goed waren, moest later weer bloed uit m’n lijn gehaald worden. De aller liefste verpleegkundig specialist, genaamd Nicolien, belde om te zeggen dat m’n bloed goed gekeurd was! Dat betekende dat m’n lijn er uit mocht! *vreugde dansje*
Ik kon de thuiszorg bellen om te vragen of ze m’n PICC lijn er uit wilde halen. Dat uithalen stelde echt geen ene sikkepit voor. Ik wilde niet kijken, want dat vond ik er naar uitzien, maar ik voelde niks. Ik had van te voren gedacht dat het pijn zou doen ofzo, maar dat was absoluut niet het geval! De lijn was wel een beetje verstopt, dus het was maar goed dat ik klaar was met m’n kuren. De lijn zat vol met oud bloed. Dat verklaarde ook waarom m’n laatste kuur niet zo heel soepeltjes verliep. Het infuus was elke keer aan het piepen dat de kuur er niet lekker doorheen ging. Normaal gesproken ging die ene kuur erin met een uur. Dat was toen niet het geval. Ik weet niet meer hoelang we er uiteindelijk over gedaan hebben om die kuur erin te krijgen, maar sowieso veel langer dan een uur.

Als ik nu naar m’n hand kijk, drie jaar later, zie ik overduidelijk m’n aderen zitten. Dat viel me vorig jaar ook al op. Stelletje etterbakken, konden jullie dat drie jaar terug niet doen ofzo. Uitslovers..