Toen ik te horen kreeg dat ik baarmoederhalskanker had, dacht ik al vrij snel: o nee, kanker = chemo en chemo = haaruitval. Voordat mijn haar echt begon uit te vallen, had ik het geknipt om te doneren en daarna gemillimeterd. Achteraf ben ik zo blij dat m’n haar al kort was voordat het begon uit te vallen. Dat heeft er namelijk voor gezorgd dat ik geen lange lokken zou vinden. Naar mijn mening zou dat het allemaal nog naarder maken. Als ik verhalen lees of hoor van anderen die dat wel hebben gehad, lopen bij mij de rillingen over m’n rug heen. Bah!

Ontdekking

In de periode tussen m’n eerste en tweede kuur begon het uitvallen van m’n haar. Joepie… Ik probeerde zo min mogelijk aan m’n haar te zitten, dus het viel me zelf minder snel op dat het uitviel. Mirjam heeft mijn nek toentertijd gemasseerd en haar vingers zaten na het masseren onder de haartjes. Op dat moment baalde ik er enorm van dat haar vingers zo onder mijn haar zaten. Maar goed, het zat er aan te komen en er was niks aan te doen.
Vervolgens kwamen er steeds meer momenten dat ik haartjes tegen begon te komen. M’n kussen was lichtroze en die donkere haarkleur haartjes zag je goed zitten. Wanneer ik m’n haar ging wassen en de shampoo begon te schuimen, zag ik ook goed dat daar haartjes zaten. De lichte handdoeken raakten ook steeds voller met korte haartjes.

Wenkbrauwen en wimpers

M’n wenkbrauwen en wimpers begonnen ook uit te vallen. Al had ik het idee dat dit later begon dan het haar op m’n hoofd. M’n wimpers kregen gaten, door de haartjes die uitvielen. Dit heb ik opgelost door m’n wenkbrauwen te tekenen met Anastasia Beverly Hills Dip Brow. Wat een top spul is dat! M’n wimpers werden ook steeds kaler en kaler. Ik had nepwimpers kunnen gebruiken, maar volgens mij moet je die plakken op je huidige wimpers en die zouden op den duur verdwijnen. Uitvallen deden ze toch wel, maar ik wilde het zo min mogelijk ‘uitlokken’. Wanneer ik mascara op deed, gebruikte ik heel weinig en wanneer ik het eraf haalde, deed ik dit zo voorzichtig mogelijk. Achteraf was het toch niet tegen te houden. Ik gebruikte eyeliner, zodat het toch nog een beetje leek alsof ik iets van make-up op m’n ogen had. Ja jongens, ik ben een meisje-meisje en een ijdel persoon en ik vind make-up erg leuk 🙃 Het voordeel van make-up is dat het ook heel veel kan verbloemen! Op dat moment wilde ik met m’n make-up ervoor zorgen dat ik er minder uitzag als een kankerpatiëntje en meer op mezelf leek. Dat geluk hebben wij vrouwen dan weer. Bij mannen ligt dat anders.

Een haar verliezen

Normaal gesproken voel je iets wanneer een haar uit je hoofd wordt gehaald/getrokken. Ook wanneer ik dit per ongeluk doe, bijvoorbeeld tijdens het kammen van m’n haar, of als ik ergens achter blijf hangen. Het klinkt gek wat ik nu ga zeggen, maar het lijkt wel alsof je een soort van plop hoort/voelt.
Tijdens m’n kuren waren alle wortels pik zwart (normaal zijn ze bij mij doorzichtig) en lieten ze gewoon los. Ik hoorde/voelde geen plop. Alsof alle haarschubben openstonden en ze zo uit hun huisje vielen.

Kuur 2

Het moment van het tanden poetsen was net voor m’n tweede kuur. Na die kuur begon het hard te gaan. Die kuur viel ontzettend kut! Excuse my language, maar meer kan ik er niet van maken. Ik had migraine, was misselijk en door de haaruitval had ik last van haarpijn en jeuk! Dat is een hele nare combinatie. Daarbij opgeteld dat ik dikke discussies had met m’n moeder omdat ze vond dat ik te weinig dronk (wat wel waar was, maar ik was zo misselijk dat ik niet wilde drinken). Ik denk dat dit het grootste ‘kuren-feestje’ van alle kuren was.

Het punt van haaruitval is dat al het haar uitvalt en dan heb ik het niet alleen over haar op m’n hoofd. Haar wat het snelste groeit, valt het eerste uit. Scheren hoefde ik niet, of minder. Dat was het enige voordeel.

Haarpijn

Kennelijk krijg je haarpijn door het uitvallen van haar. Wij vrouwen met wat langer haar hebben vast weleens haarpijn gehad. Ik in ieder geval wel na het dragen van bijvoorbeeld een staart. Moet je je voorstellen dat je dat heftige gevoel over je hele hoofd hebt. Dus niet één plekje, maar gewoon je hele hoofd! Dat was bij mij het geval. Tijdens het uitvallen van m’n haar had ik behoorlijke haarpijn, wat ontzettend naar was.

Kriebelhaartjes

Die haartjes die uitvielen, waren kort en gingen overal tussen zitten. Als ik zeg overal, bedoel ik ook echt overal. Ze kriebelden in m’n kleren, in m’n nek, maar ook in m’n bh. Ik was een soort Hans en Grietje ineen, die een spoor achterliet van haartjes. Wanneer ik op de bank had gezeten en onderuitgezakt zat, kon ik precies zien waar ik m’n hoofd had neergelegd. Tip van Toos: een ideale uitvinding voor dit ‘probleem’ is zo’n kledingroller. Dat werd echt m’n beste vriend, want ik vind het niet zo fris als alles onder de haartjes zit (m’n ouders trouwens ook niet). Zie het als een huisdier die verhaart. Wij mensen vinden het niet prettig als we in een huis zitten, die vol ligt met haar. Ik kwam wel in de buurt van een huisdier, want meer dan eten en slapen deed ik toch niet. Die roller haalde heel veel weg, dus ik was de hele dag in de weer met dat ding.

Weg met dat haar!

Op den duur was ik het zo zat, dat ik al het haar weg wilde hebben. Het viel toch al uit, de kale plekken waren er toch al (op den duur was ik net Bassie) en ik kon het toch niet meer tegenhouden. M’n nichtje was toen ouder dan een jaar. M’n moeder paste regelmatig op, op m’n nichtje, dus we hadden het één en ander aan baby spullen over in huis. Zo ook het baby borsteltje van Esmee. Nog een tip: wanneer je haar uitvalt en je er helemaal klaar mee bent, ‘kam’ je haar met dat borsteltje en het verdwijnt als sneeuw voor de zon!

Als kanttekening moet ik er wel even bij zeggen dat je dit beter niet in huis kan doen 🙃. En misschien is kammen niet het goede woord, eerder raggen/wrijven. Resultaat: ik had minder losse haartjes, minder gekriebel, minder haarpijn. Als kers op de taart: het sneeuwde!

Oké, oké. Het was dan geen winter. En oké, oké. Het was dan geen sneeuw, maar haar.