Dit is het eerste hoofdstuk van m’n boekje en ook het eerste gedeelte van m’n behandeling. Tijdens m’n behandeling was ik eerlijk gezegd ‘blij’ dat dit het eerste onderdeel was. Het ergste als eerste, dan was ik daar als eerste vanaf. Want het ergste van m’n behandeling was het wel, getver. Chemo = kut!

Mijn kuur heette de EP-kuur en duurde drie dagen. Die drie dagen verbleef ik in het ziekenhuis op de 12e verdieping, op de NG afdeling. Vanaf de ingang was dat een eind lopen! Toen ik middenin m’n kuren zat, was ik zo blij met de rolstoelen die er bij de ingang stonden. Dat eind lopen trok ik echt niet! Tijdens m’n kuur moest ik ook drie dagen daar blijven. Dat vond ik altijd stom. 

Gelukkig was de verpleging altijd zo mega lief voor me, wat het altijd minder stom maakte. ‘s Nachts moest er weleens een zak aan m’n infuus worden vervangen, dan kwamen ze altijd heel stilletjes binnen en werd de zak vervangen. Zodra ik wakker werd, zeiden ze altijd iets liefs en liepen weer zachtjes weg. Ze zeiden iets in de trant van: ‘De zak is vervangen, ga maar weer lekker slapen (ze hadden ook niks kunnen zeggen en weer weg kunnen lopen).’ Ik ging daarna ook echt met een fijn gevoel weer verder slapen. ❤️