About me
Wie ben ik en wat is Mijn Kokosnoot?
Sanne Ritmeester | 31 jaar | Woont in Zuid-Holland | Sinds december 2020 ambassadrice van Aya ‘Jong & Kanker’ Foundation | Gezin: vader, moeder, oudere broer | Tante van het liefste nichtje | Juf van groep 3 | Musicalliefhebber | Enthousiast|
|Bij het woord kokosnoot denk je vaak aan een palmboom op het strand. De zee, waarin je de golven hoort ruisen. De warme zon die je voelt op je blote huid.
Sinds mei 2018 denk ik aan iets anders bij het woord kokosnoot, namelijk: kanker.
Een vriendin van me vond baarmoederhalskanker zo’n rotwoord. Om er voor te zorgen dat ik gewoon openlijk kon praten over m’n kanker, kwam er een synoniem voor in de plaats: kokosnoot
In het voorjaar van 2018, met een leeftijd van 27 jaar, kreeg ik de diagnose kleincellig type neuroendocrien cervixcarcinoom FIGO stadium1B 2 zonder evidente lymfadenopathie. In Jip & Janneke taal: een snel delende, agressieve, zeldzame tumor in m’n baarmoederhals (geen HPV) zonder opgezette lymfeklieren.
Na m’n diagnose heb ik chemokuren gehad, een operatie waarbij m’n eierstokken, baarmoeder en lymfeklieren zijn weggehaald en als laatste heb ik 23 bestralingen gehad.
Waarom een boekje?
Van mezelf heb ik een enorm slecht geheugen en ik was bang dat ik m’n behandeling, bepaalde bijwerkingen, of data zou vergeten. Om die reden ben ik begonnen om alles op te schrijven in een Bullet Journal, die ondertussen bijna volgeschreven is met m’n behandeling.
Inmiddels heb ik twee lieve vriendinnen die ook kanker hebben gehad en vaak lopen we tegen dezelfde dingen aan. Geheugen, concentratie, kinderwens, verwachtingen van de maatschappij en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik kreeg het gevoel dat mensen mij er weer goed uit vonden zien en dachten dat alles weer goed was. Jammer, zo makkelijk ligt het niet. Ik was namelijk nog aan het revalideren, aan het re-integreren op m’n werk en voelde me alsnog niet mezelf. Mensen hebben geen idee!
In mijn boekje heb ik opgeschreven hoe ik mijn behandeling de afgelopen jaren heb ervaren. Wellicht dat mede (ex)kankerpatiënten van mijn leeftijd hier herkenning uit kunnen halen.
De inhoud van mijn boekje wil ik delen voor steun en herkenning aan mensen die ook in mijn schoenen staan, of hebben gestaan. Ik hoop hiermee inzicht te geven aan de familie en vrienden van mensen die een naaste hebben met baarmoederhalskanker of welke kanker dan ook. Voornamelijk voor die ene doelgroep waar ik zelf ook in zit:
Jonge mensen die kanker krijgen of hebben gehad.
Olifant
Een andere vriendin zag het voor zich dat een olifant mijn overwinningsstrijddier zou worden. Zo ontstond mijn overwinningsstrijddier. Sinds die suggestie kom je in elke hoek van mijn huis wel een olifant tegen.
Kanker hebben is naar, stom en ellendig (zacht uitgedrukt), maar gelukkig kon ik nog wel de positieve dingen vinden en dat zie ik nog steeds. Ik hoop dat dat positieve terug te lezen is in mijn boekje. Zelf heeft mijn positiviteit en geloof dat mijn lichaam deze kokosnoot ging verslaan, mij altijd geholpen. Ik wilde juist de focus op het positieve leggen. Oké, het gaat niet over rozengeur en maneschijn, maar het leven is nog steeds heel erg mooi. Ik hoop dat mijn focus ook de jouwe mag zijn.
